در این بخش مقالات در زمینه دینی قرار داده می شود
مديران انجمن: CafeWeb, Dabir, Noha, bahar
توسط shaker » جمعه دي ماه 8, 1391 11:56 am
در آيات كريمه قرآن هم سخن از رحمت و كرامت الهي است و هم صحبت از عذاب و سخط خداست لذا مؤمن واقعي كسي است كه حالت خوف و رجاء برايش يكسان باشد ، علت اينکه در احادیث سفارش شده که خوف و رجا باید مساوی باشند در اینست که خوف به تنهایی و رجاء به تنهایی هر دو مضرّ است؛ کسی که فقط از خدا می ترسد از رحمت خدا مأیوس است واین یأس و قنوط از أکبر کبائر است. چنین خوفی علاوه بر ایجاد یأس، گاهی اوقات انسان را به کفر و عناد هم می کشاند.از طرف دیگر رجاء و امیدی که خوف را تحت الشعاع قرار دهد نیز سبب بي مبالاتي در تكاليف و معصیت کردن می گردد.
به شخصی گفتم: آقا چرا ریشت را تراشیدی؟! مگر نمي داني گناه است؟ گفت: ای بابا ، خدا ارحم الراحمین است و آنقدر عظمت دارد که این چیزها را می بخشد!
در حدیثی آمده که مردم را نه آنقدر بترسانيد که مأیوس شوند و بگویند که فایده ای ندارد هرکارکنیم آخرش جهنم است و نه آنقدر به آنها امید دهيد که جریّ شوند و معصیت خدا بکنند.
اگر کسی دوتا حدیث برای جهنم و اوصاف آنجا خواند باید دو حدیث هم برای رحمت الهی و توبه بگوید ؛ مثلاً بگوید بزرگترین گناهان با توبه بخشیده می شود و خداوند از قضای محکمش بوسيله دعاها صرف نظر می کند همانطور که در دعا می خوانیم:
«أسئلک بالقدرة النافذة فی جمیع الأشیاء وقضائک المبرم الذی تحجبه بأیسر الدعاء»
حسبنا الله و نعم الوکیل نعم المولی و نعم النصیر
- برای نویسنده این مطلب shaker تشکر کننده ها: 2
- ghazal66 (يکشنبه ارديبهشت ماه 7, 1392 2:51 am), parvaz69 (يکشنبه ارديبهشت ماه 7, 1392 2:51 am)
-
shaker
- کاربر فعال
-
- پست ها : 56
- تاريخ عضويت: شنبه آبان ماه 13, 1390 12:30 am
- تشکر کرده: 16 بار
- تشکر شده: 97 بار
- امتياز: 120
-
بازگشت به مقالات متنوع دینی
کاربران حاضر در اين انجمن: بدون كاربران آنلاين و 4 مهمان