رها كردن زباله در معابر وانهار بی آنكه ننگی برایش باشد، به عادتی چندین ساله تبدیل شده و هرگز هم فكر نمی كند فردا كه دوباره به خیابان می آید، چگونه خیابان و جوی ها پاك و بدون زباله است.
ضد فرهنگ ریختن زباله در نهرها ومعابر لیوان ، بشقاب و كاسه یكبار مصرف در كنار بطری های مصرف شده در بسیاری از روزها میهمان ناخوانده معابر و انهار شده كه با وجود نظافت نوبت های مختلف كارگران و رفتگران خدمات شهری اما باز هم این زباله ها در شهر دیده می شود
زشت شدن چهره شهر و هزینه های بسیار تحمیلی برای اصلاح آن یك طرف قضیه است و وقتی موضوع با بارش های باران و برف عجین می شود، آن وقت داستان هایی چون آبگرفتگی برای شهر ورق می خورد و دردسرهایش برای خود مردم باقی می ماند.
در زمینه آگاهی دادن به مردم بهراستی ما چه کردهایم. چند سال پیش وزارت نیرو یک فیلم آگاهیدهنده در زمینه مصرف انرژی تهیه کرد که در آن جمله «هرگز نشهفراموش، لامپ اضافه خاموش» تکرار شد. بنده دیدهام که در منازل این جمله گفته میشود و چراغ را خاموش میکنند.
آیا به راستی رسانههای ما از این آگاهیرسانی و فرهنگسازی استفاده کردهاند؟ با وجود این همه هنرمندان پویانمایی، فیلمساز و کاریکاتوریست، آیا ما نمیتوانیم از این ابزار برای فرهنگسازی استفاده کنیم؟ مردم ما این استعداد را بروز دادهاند که هر وقت به آنها آگاهی داده شده است از آن استقبال کردهاند.
چه اشکالی دارد که
میگویند پدری فرزند به مکتب سپرد. مکتبدار بیتوجه بود و چیزی به او یاد نداد. پس از چندی پدر مسئلهای از فرزند پرسید. فرزند گفت: نمیدانم. پدر فرمود: پس تو چه میدانی؟ پسر گفت: یاد دادند و من یاد نگرفتم؟
بیایید یادمان نره و یادمان باشه همیشه و هر زمان حداقل فرهنگ زباله ریختن را به فرزندانمان بیاموزیم نه اینکه جلویشان بازم تکرارش کنیم تا نسل به نسلم جا نیوفته.....