خداوند متعال انسان را برای عبادت وبندگی آفریده است
وامکانات ونعمت های فراوانی را در اختیار او به منظور
رشد وشکوفایی او قرار داده است, بنابراین انسان در مسیر
اصلاح وتربیت خود ورسیدن به کمال باید براساس
فرمان خداوند وطبق دستورات او از این نعمت ها
وامکانات استفاده کند.بر انسان لازم است که بداند
عاقبت وسرانجامش در دست خداوند وبه سوی او است و
راه گریزی هم ندارد پس بایسته است که وجودش مملو
از ترس واحساس مسیولیت باشد وبا خداوند پیمان بندگی
بندد وپیرو برنامه ای باشد که خداوند برایش مقرر
ودر کتابش نازل کرده است
وتنها خدا را پناه ویاری دهنده ی خود بشناسد
وبه وسیله ی ایمان وعمل صالح خود را به او
نزدیک کند تا به سعادتمندی دنیا وآخرت دست یابد.
برگرفته از کتاب بندگی ماموستا ناصر