چرا مشروبات الكلي حرام هستند ؟
مشروبات الکلی حرام هستند به دلايل زير
1- موجب زیان رساندن به سلامتی بدن و انداختن بدن در هلاکت است، و این امر مخالف امر خدا و رسولش است که می فرماید:
« وَلاَ تُلْقُواْ بِأَیْدِیکُمْ إِلَی التَّهْلُکَةِ » (بقره 195). یعنی: خود را به دست خود، به هلاکت نیفکنید.
و می فرماید: « وَلاَ تَقْتُلُواْ أَنفُسَکُمْ إِنَّ اللّهَ کَانَ بِکُمْ رَحِیمًا » (نساء 29).
یعنی: و خود را نکشید! خداوند نسبت به شما مهربان است.
و پیامبر صلی الله علیه وسلم نیز فرمودند: «لا ضرر و لا ضرار» (صحیح – روایت ابن ماجة)، یعنی: نه به خود ضرر برسانید و نه به دیگران.
2- هدر دادن مال است، درحالیکه پیامبر صلی الله علیه وسلم می فرمایند: «ان الله کره لکم ثلاثا قیل و قال و اضاعة المال وکثرة السوال» ( مسلم).- مخالف امر خداوند متعال است که می فرماید: «یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا إِنَّمَا الْخَمْرُ وَالْمَیْسِرُ وَالْأَنْصَابُ وَالْأَزْلَامُ رِجْسٌ مِنْ عَمَلِ الشَّیْطَانِ فَاجْتَنِبُوهُ لَعَلَّکُمْ تُفْلِحُونَ * إِنَّمَا یُرِیدُ الشَّیْطَانُ أَنْ یُوقِعَ بَیْنَکُمُ الْعَدَاوَةَ وَالْبَغْضَاءَ فِی الْخَمْرِ وَالْمَیْسِرِ وَیَصُدَّکُمْ عَنْ ذِکْرِ اللَّهِ وَعَنِ الصَّلَاةِ فَهَلْ أَنْتُمْ مُنْتَهُونَ» المائدة/90، 91 ، یعنی: « ای کسانی که ایمان آوردهاید! شراب و قمار و بتها و ازلام [بختآزمایی ]، پلید و از عمل شیطان هستند، از آنها دوری کنید تا رستگار شوید! شیطان میخواهد به وسیله شراب و قمار، در میان شما عداوت و کینه ایجاد کند، و شما را از یاد خدا و از نماز بازدارد. آیا (با این همه زیان و فساد، و با این نهی اکید،) خودداری خواهید کرد؟!».
و پیامبر صلی الله علیه وسلم می فرماید: «کل مسکر خمر و کل خمر حرام» روایت مسلم
یعنی: هر چیز مستیآوری شراب است وهر مستیآوری حرام است.
و از ایشان ثابت شده که فرمودند: « لعن الخمر وشاربها وساقیها وعاصرها ومعتصرها وحاملها والمحمولة إلیه وبائعها ومشتریها وآکل ثمنها» « لعنت شده است: خود شراب، کسی که شراب می نوشد، کسی که ساقی است، کسی که به درخواست او شراب گرفته میشود، فروشنده، خریدار، حمل کننده، کسی که شراب برای او حمل میشود، خورنده پول آن و خورنده خود آن و ساقی آن». ابن ماجه (3380)..
آیا کسی که شراب بخورد، نباید تا چهل روز نماز بخواند؟
خداوند متعال میفرماید: « إِنَّمَا الْخَمْرُ وَالْمَیْسِرُ وَالأَنصَابُ وَالأَزْلاَمُ رِجْسٌ مِّنْ عَمَلِ الشَّیْطَانِ فَاجْتَنِبُوهُ لَعَلَّکُمْ تُفْلِحُونَ» سورة مائده، آیة 90.
«جز این نیست که شراب و قمار و انصاب و ازلام پلید و از عمل شیطان است، پس از آن احتراز کنید، باششد که رستگار شوید».
امر به اجتناب یکی از محکمترین دلایل تحریم است، خداوند شراب را قرین انصاب که معبود و بتهای کفار بودند، ساخته است. بنابراین، هیچ دلیلی برای آنها که میگویند خداوند نفرموده که شراب حرام است، بلکه تنها فرموده که از آن اجتناب کنید، باقی نمانده است.
در احادیث پیامبر صلی الله علیه وسلم برای شرابخوار وعید داده شده است، جابر رضی الله عنه میفرماید: حضرت پیامبر صلی الله علیه وسلم فرمودند که شرابخوار از «طینة الخبال بنوشاند، گفتند: یا رسول الله «طینة الخبال» چیست؟ فرمودند: عرق یا عصارة جهنمیان» مسلم 3 / 1587.
و حضرت ابن عباس رضی الله عنه نیز روایت نموده که «کسی که به شرابخواری عادی است چون بمیرد همانند بتپرستی، خداوند را ملاقات میکند»
امروزه شراب و نوشابههای مستکننده متنوعی وجود دارد و در زبان عربی و زبانهای عجمی برآن نامهای گوناگونی اطلاق میشود، مثلاً (در زبان عربی) نامهایی همچون البیره، الجعة، الکحول، العرق، الفودکا، الشمبانیا و غیره برآن اطلاق میگردد، و در این امت گروهی که پیامبر صلی الله علیه وسلم در مورد آنان پیشگویی کرده بودند، ظهور کرده است، ایشان فرمودند: «مردمانی از امت من تحت عناوین و نامهای دیگر، شراب مینوشند».( رواه الطبرانی 12 / 45، صحیح الجامع: 6525.)
آری، آنان با تمویه و نیرنگ آن را مشروبات روحافزا مینامند. « یُخَادِعُونَ اللّهَ وَالَّذِینَ آمَنُوا وَمَا یَخْدَعُونَ إِلاَّ أَنفُسَهُم وَمَا یَشْعُرُونَ»
«(به گمان خویش) با خدا و مؤنان نیرنگ میورزند، و (در حقیقت) جز خودشان را نمیفریبند و درنمییابند».
شریعت اسلامی برای از بینبردن فتنه تلاعب و به بازیگرفتن احکام، در این زمینه ظابطهای عظیم و گویا وضع نموده است، و آن همان چیزی است که در این فرمودة پیامبر صلی الله علیه وسلم بیان شده است: «هر نوشیدنی مستکنندهای شراب است و تمامی نوشیدنیهای مستکنند حرام هستند». (مسلم 3 / 1587) پس «هرچیزی که عقل را بپوشاند و انسان را مست کند، قلیل و کثیر آن حرام است».( ابوداود3681) و هرچند نامها متفاوت باشد، اما مسمی یک است و حکم آن نیز معلوم است.
و این هم موعظهای است از پیامبر صلی الله علیه وسلم برای شرابخواران، ایشان فرمودند: «هرکس شراب بنوشد و مست گردد تا چهل روز هیچ نمازی از او پذیرفته نمیشود، و اگر بمیرد وارد جهنم میگردد، و اگر توبه کند خداوند توبه اش را میپذیرد، و اگر دوباره شراب بنوشد و از آن مست گردد تا چهل روز از وی هیچ نمازی پذیرفته نمیشود، و اگر بمیرد وارد جهنم میگردد، و اگر توبه کند، خداوند توبه اش را میپذیرد و اگر باز هم شراب بنوشد و از آن مست گردد تا چهل روز هیچ نمازی از وی پذیرفته نمیشود، و اگر بمیرد وارد جهنم میگردد، و اگر توبه کند خداوند توبه اش را میپذیرد و اگر بازهم شراب بنوشد شایسته است که خداوند او را در روز قیامت از «رَدْغَة الخبال» بنوشاند، پرسیدند: یا رسو الله «ردغة الخبال» چیست؟ فرمودند: عصاره جهنمیان». ابن ماجه، 3377، صحیح الجامع 6313.
اگر حال شرابخواران اینگونه است، پس حال کسانی که چیزهایی بدتر از شراب استعمال میکنند و به مواد مخدر اعتیاد دارند، چه خواهد بود؟
البته باید توجه داشت؛ اینکه در حدیث فرموده تا چهل روز هیچ نمازی از ا پذیرفته نیست؛ به معنای آن نیست که فرد ترک نماز کند، بلکه به این معناست که تا چهل روز بابت نمازی که ادا می کند هیچ اجر و ثوابی نمی برد؛ با این وجود فرض نماز در مدت این چهل روز از دوش وی برداشته نمی شود و اگر ترک نماز کند؛ بعنوان تارک نماز قلمداد خواهد شد.
منبع : پايگاه وااسلاماه