saye نوشته است:
خوای گه وره و عه زیز؛ ئه وه ل و ئاخر هه ر تونی. نه راو وه ری مه زانوو نه راو دمای. نه خاس و نه خراو. خاسه ی بنیه یاگیو خاسه ی و ئیمه یچ که ره شون که وتیش و خراوه ی بنیه یاگیو خراوه ی و ئیمه یچ چه نه ش پاریزنه. ئامین.
راسی په رسیوه:
"به قه ولوو" ، ئه ر به مه عناو "به قولِ" ی بو جه فارسیه نه، پیوه ره نمه نویسیان؟
ئاخر "وو" چیگه نه حوکموو "کسره" یش هه ن جه فارسیه نه. ( نمه زانو نامی ریکه و ده ستوریه ش چیشه نه)
حوکمش چه نیو حوکموو ئی رسته یه یون؟: "به عه قل و به نه قل پاسه نه"
ئینه حه تتا فه ر قش هه ن چه نیو "و" جه ئی رسته نه:
"ئه وه ل و ئاخر تونی"
به حه سیوو شمه؛ "حه سیوو" ، "خراوه ی و" "حوکموو" ، "قه ولوو" ، ئه وه ل و" وه... گر مه شیو جیای بان؟
سلاو سپاس بو به ریز saye :
سپاس بو بوچوونه که تان و هه ر وه ها ورد بوونه وه تان له م بواره دا.
به راست ئه م ماوه یه هه ولی زورم داوه تا ولامی ئه م پرسیاره بدوزمه وه:
کتیبی زوریشم خویندوه ته وه،به لام هیشتا خوم به و قه ناعه تا نه گه یشتووم.
ولامی پرسیاره که ی ئیوه ، که سیکی شاره زای له بواری "هه ورامی" پیویسته.
له کتیبی "زبان شناسی و دستور زبان کوردی" شتیکم ده س که وت:
به ئیزنتان به فارسی ده یلیم تا هه مووان باش تی بگه ن:در دستور زبان فارسی با مضاف و مضاف الیه آشنا هستیم،که دو جز با "کسره" و گاهی "ی "به هم اضافه میشوند
مثلا: ابر بهار ، کتاب حمید، دسته چاقو ووودر زبان کوردی این کلمات با "ی " و "هـ یا فتحه " به هم اضافه میشوند
مثلا" هه وری به هار ،کتیوی حه مید، ده سکه چه قواما در زبان "اورامی" (( که در کتاب لهجه نوشته ،اما با تبعیت از کاک میلاد همون زبان رو به کار میبرم))نشانه اضافه برای مذکر /ی=یای معلوم/و برای مونث/ێ=یای مجهول /است که به آخر اسم درمی آید. مثلا:
برای مذکر : لیباسۆ حه سه نیبرای مونث:دره ختۆ فامێ (درخت بادام)البته در این جا به "واو" که در وسط کلمات است اشاره نشده و بیشتر مذکر و مونث بودن مورد نظرش بوده.
که اگر این صحیح باشه باید بنویسیم "
قه ولۆ کافه وبی"البته چند تا از دیوان اشعار شاعرای هورامی رو هم مطالعه کردم و دنبال ترکیبات مضاف و مضاف الیه و چگونگی نوشتن اونا گشتم که در بسیاری از جاها دیدم که "واو" رو جدای از کلمه نوشته بودن و به کلمه نچسبیده بود.
مثلا در دیوان "صیدی"
ته فه رزاده ی زه کات و نازه نینیت
ئه زیچ ده رویش و ته،سا ده زه کاتمکه در اینجا "زه کات و نازه نینیت" که یعنی زکات زیبایی...و ترکیب اضافی است اما "واو" را جدا نوشته
و همچنین: "ده رویش و ته"
"الله اعلم" دوستان راستش من زبان شناس خوبی نیستم و این مسائل ریز واقعا احتیاج به یک زبان شناس قوی داره.
چندین سال باید درس خوند تا توانست زبان شناسی فارسی رو کامل یاد گرفت و
در حقیقت زبان شناسی کوردی هم نیاز به این سطح مطالعه داره.
و همچنین خیلی از قواعد "هورامی " و سورانی" با هم متفاوته، راستی کاک "مصلح " و کاک "میلاد" کجا هستن؟
واقعا در این مورد به کمک شما احتیاج داریم
در روزگاری که خنده ی مردم از زمین خوردن توست ، برخیز تا بگریند...