[size=18]با تشکر از تمام کاربرا درس هایی که اماده کرده بودم با این درس به پایان رسد تمام چیزهایی که برای یادگیری زبان خودم می دونستم براتون نوشتم امیدوارم مفید باشه
در اینجا قسمت تدریس من به اخرش رسید
منتظر نقد و بررسی شما هستم
شاهو
علامتهای نوشتن
علامتگذاری در نوشتار هر زبانی لازم بوده و علاوه بر زیبا نمودن نوشته، حدود جمله و لحن و آهنگ جملات را با مفهومی که قرار است برساند، تطبیق میدهد. نشانههای مورد استفاده در زبان کوردی به قرار زیر است:
خاڵ « . » (نقطه)
در انتهای بعضی از جملهها قرار میگیرد و به معنی اتمام موضوع جمله میباشد. همچنین در انتهای جملهی خبری قرار میگیرد و یک جملهی خبری را از جملهی دیگر جدا میکند. مانند:
سروشتی کوردستان نمونهی بهههشتی خوایه.
کۆما « ، » (ویرگول)
برای مکث کوتاه در جمله مورد استفاده قرار میگیرد. جهت جدا کردن جملهی ساده در داخل جملهی مرکب و یا برای جدا کردن کلمات شمرده شده در یک جمله به کار میرود. مانند:
شهمزین کاتێک چاوی به هاوڕێ کهوت، دهستی به پێکهنین کرد.
رێوی بۆ دیتنی مریشک، کهروێشک، مشک و سمۆره بهرهو مهزرا وهڕێکهوت.
کۆمای خاڵدار « ؛ » (نقطه ویرگول)
برای توقف بین دو جملهی پاراگراف که معنی آنها به هم وابستهاست، به کار میرود. میزان مکث کمی بیشتر از ویرگول است. مانند:
دوای ئهوهی که گهڕانهوه، کاڵێ و سیروان دهستیان کرد به ژیانی هاوبهش؛ ژیانێک به ئهوین و خۆشهویستییی تهواو.
نیشانهی سهرسوڕمان « ! » (علامت تعجب)
در پایان جملات برای اعلام حالات تعجب، عاطفی، ندا، تاکید، تحسین، تاسف، استهزاء و ... گذاشته میشود. مانند:
منداڵێکی چهند وریایه! پهشێو دا وهره!
گاهی برای نشان دادن تعجب بیشتر از دو یا چند علامت تعجب پشت سر هم (!!!) استفاده میشود.
نیشانهی پرسیار « ؟ » (علامت سئوال)
در انتهای جملات پرسشی قرار میگیرد. مانند:
بۆ نههاتی؟ باوکت چۆنه؟
جووتخاڵ « : » (دو نقطه)
برای مشخص کردن نقل قول مستقیم در جمله به کار میرود. همچنین در انتهای جملهای میآید که جملهی بعدی را شرح میدهد و یا علل جملهی ماقبل خود را بیان مینماید. مانند:
ههر دهڕۆی و وهدوات دهکهوێ: سێبهر
کهوان « () » (پرانتز)
برای گذاشتن مترادف کلمه یا جمله در کنار آن به کار میرود. همچنین برای بیان مقصود قسمتی از جمله و یا کلمهای که با آن جمله ارتباط دارد، از پرانتز استفاده میشود. گاهی شرح اضافی یا اعداد مربوط به قسمتی از جمله را در داخل پرانتز مینویسند. مانند:
ئاوهکانی ناوچهی پیرانشار کۆ دهبنهوه و چۆمی زێی بچوک (له چۆمه ناودارهکانی کوردستان) سازدهکهن.
جووت کهوان « (()) یا "" » (گیومه یا نقل قول)
برای مشخص نمودن اسم خاص یا کلمهی مهم در جمله و نیز بیان جملهی مستقیم شخصی و یا آوردن عبارتی به عنوان گواه مطلبی از یک مرجع مورد استفاده قرار میگیرد. مانند:
مشک کوتی: "ئێوه هیچتان ئاواڵی من نین."
چفته « [] » (کروشه)
برای شرح موضوعی یا باز کردن بیشتر مفهوم در داخل جمله به کار میرود. همچنین در حاشیه نویسی برای بیان مطلبی از نویسنده در ضمن نقل قول دیگری یا یادآوری قسمتی که در جمله حذف شده، کاربرد دارد. مانند:
شاهۆ به نێرگزی ] که خهریک بوو جله شۆراوهکانی ههڵدهخست[ کوت: "بهجێم نههێڵی!"
تهقهڵ « - » (تیره یا خط فاصله)
برای جدا کردن جملههایی به کار میرود که از نظر ساختاری خصوصیات مستقل دارند و گاهی به صورت جملهی معترضه نمایان میشوند. همچنین برای نشان دادن حدفاصل بین اعداد به کار میرود. گاهی نیز برای پیوند دو بخش جداشدهی یک کلمه به دلیل قرار گرفتن در انتهای سطر به کاربر میرود. مانند:
هێمن (1299-1365) شاعیرێکی گهورهی کورده.
لهو بهشهدا –که وهرگێڕاوی کتێبێکی ئینگلیسییه- باسی مێژووی کورد دهکهین.
کۆمهڵه خاڵ « ... » (نقاط تعلیق)
اگر به هر دلیی موضوع در جملهای به صورت ناقص بماند و جمله به صورت کامل نوشته نشود از این نشانه استفاده میشود. همچنین اگر یک یا چند کلمه در جملهای حذف شود و در معنی جمله تاثیری نداشته باشد، از این علامت استفاده میکنند و معمولاً در انتهای جمله ادامهی موضوع را میرساند. مانند:
پاڵهوانان که به فهرمانی پاشا خۆیان بۆ رکابهری ئامادهکردبوو، بهرهو گۆڕهپانی ناو شار وهڕێکهوتن... پاشا به قامکی ئاماژهی کرد تا دهست پێبکهن.