در این بخش مطالب متفرقه مربوط به زمینه دینی قرار داده می شود
مديران انجمن: CafeWeb, Dabir, Noha, bahar
توسط bahar » دوشنبه خرداد ماه 1, 1391 4:51 pm
با سلام وتشکر از شما برادر گرامی
مواردی که غیبت کردن درآن مباح است:
1.شكايت و دادخواهي: مانند شكايت بردن نزد حاكم يا قاضي
2ـ استفتاء: هنگام فتوا گرفتن نيز غيبت مباح است؛ مثل اينكه شخصي نزد مفتي برود و بگويد: فلاني بر من ظلم كرده است؛ چگونه ميتوانم از ظلم او رهايي يابم؟
3ـ كمك خواستن براي تغيير منكر و يا دفع بلا از مسلمان.
4ـ دادن هشدار به مسلمانان و نصيحت آنان براي دوري از افراد شرور و كساني كه به نحوي به مسلمانان زيان ميرسانند.
5ـموردي كه غيبت كردن به خاطر آن مباح است، مشاوره در مورد مسايلي چون ازدواج، شراكت و همسايگي است.
6ـ ذكر عيوب و كاستيهاي افرادي كه بطور علني گناه ميكنند و از آن پروايي ندارند و همچنين ذكر بدعتهاي افراد بدعتگذار.
جزاک الله خیرا
- برای نویسنده این مطلب bahar تشکر کننده ها: 3
- Noha (يکشنبه ارديبهشت ماه 7, 1392 2:51 am), ghazal66 (يکشنبه ارديبهشت ماه 7, 1392 2:51 am), naseh_azizi (يکشنبه ارديبهشت ماه 7, 1392 2:51 am)
-
bahar
- مدیر انجمن
-
- پست ها : 3506
- تاريخ عضويت: چهارشنبه آذر ماه 15, 1390 12:30 am
- تشکر کرده: 5837 بار
- تشکر شده: 5121 بار
- امتياز: 33890
-
توسط Ramin » سه شنبه خرداد ماه 2, 1391 11:06 am
سلام و تشکر فراوان از کاک ناصح عزیز
مطالبتون واقعأ هم مفیدن هم کامل ...
" جزاک الله خیرا "
و تشکر بابت نوشتن گناهان، یه نظر :
اگه میشه بیشتر در مورد گناهانی بحث بشه که حق الناس باشن (مثل همین غیبت)، نه اونایی که بین بنده و الله صورت میگیره (مثل شرک، کفر به الله و ...)
البته این نظر منه .
یه نظر دیگه: برای نوشتن مطالب گناه بعدی، این پست رو ادامه ندید و یه پست جدید باز کنید. بذارید این پست فقط در مورد " غیبت " باشه .
و یک سوال :
غیبت کردن مسلمان پشت سر غیر مسلمان ( کافر )، حکمش چیه ؟...
ممنون
وَمَن يَتَوَكَّلْ عَلَى اللَّهِ فَهُوَ حَسْبُهُ ...
- برای نویسنده این مطلب Ramin تشکر کننده ها:
- naseh_azizi (يکشنبه ارديبهشت ماه 7, 1392 2:51 am)
-
Ramin
- کاربر طلایی
-
- پست ها : 999
- تاريخ عضويت: شنبه مرداد ماه 22, 1390 11:30 pm
- تشکر کرده: 945 بار
- تشکر شده: 1633 بار
- امتياز: 2940
توسط naseh_azizi » سه شنبه خرداد ماه 2, 1391 11:16 pm
با سلام خدمت همه ی عزیزان
با تشکر فراوان از داده بهار که باز با قلم رساشون این حقیر رو توی خلاصه کردن مطلب یاری فرمودن. اجرتون با الله
همچنین از برادر بینظیرم کاک رامین به خاطر لطفی که به برادر کوچکتون دارید نهایت تشکر رو می کنم در مورد پیشنهاد اولتون داداش من به تنهایی نمی تونم تصمیم بگیرم باید همه دوستان رای بدن همون طور که کاک میثم گفتن.اما در مورد پیشنهاد دوم چشم برادر انشاالله این کار رو انجام میدم. و اما در مورد سوال باید از یه عالم دینی بپرسم اما اگه نظر خودم رو بخواید میگم اگه فرد غیر مسلمان شرایط غیبت مباح رو نداشته باشن که در مورد اون بحث شد.به نظر من درست نیست این کارو بکنیم.مثل این می مونه که مابریم از یه دزد دزدی بکنیم و بگیم چون اون دزده پس دزدی ازش گناه نداره. ما باید بدونیم که اصل کار یعنی غیبت کردن یا دزدی گناهه حالا می خواد از مسلمان باشه یا کافر یا از دزد باشه یا فقیر. البته بازم میگم این نظر منه و شاید اشتباه باشه و حتماً این سوال رو از یه عالم خواهم پرسید و جواب رو به خدمتتون عرض می کنم. با تشکر
- برای نویسنده این مطلب naseh_azizi تشکر کننده ها:
- Ramin (يکشنبه ارديبهشت ماه 7, 1392 2:51 am)
-
naseh_azizi
- کاربر ویژه
-
- پست ها : 448
- تاريخ عضويت: جمعه اسفند ماه 25, 1390 12:30 am
- تشکر کرده: 1360 بار
- تشکر شده: 921 بار
- امتياز: 7680
توسط naseh_azizi » سه شنبه خرداد ماه 2, 1391 11:33 pm
و اما ادامه موضوع:
توبه كردن از غیبت
برادر و خواهر مسلمان! بدان كه توبه كردن از غيبت واجب است. پس درنگ مكن و هر چه سريعتر به سوي خداي خود باز گرد و از گناه غيبت توبه نما؛ همان خداي آمرزندهاي كه هيچكس، جز او، آمرزندهي گناهان نيست.
شروط لازم براي توبه كردن از غيبت، عبارتند از:
1ـ اينكه غيبت كننده، بكلي دست از غيبت بكشد.
2ـ از كردهي خويش پشيمان شود.
3ـ تصميم بگيرد كه ديگر هيچگاه غيبت نكند.
4ـ از برادر مسلماني كه غيبت او را كرده، حلاليت بطلبد و از وي بخواهد كه برايش از خداوند طلب آمرزش كند.
البته اگر ترس آن داشت كه اين كار او، موجب فتنه و فساد ميگردد، از اين كار صرفنظر كند و تنها براي وي دعا نمايد.
علامه ابن كثير رحمهالله، در تفسير سورهي حجرات ميگويد: «برخي گفتهاند: لازم نيست از شخصي كه غيبت او شده، حلاليت طلبيد؛ زيرا ممكن است در اين صورت، زمينهي آزردگي خاطر وي ايجاد شود».
در شرح سخن نووي مبني بر شرايط، علما نتيجه گرفتهاند كه اگر گناه انجام شده، غيبت از كسي باشد، بايستي غيبتكننده از آن شخص حلاليت بطلبد. علامه آلباني در اين مورد ميگويد: در صورتي بايد از آن شخص حلاليت طلبيد كه اين كار، فتنه يا مفسدهاي به دنبال نداشته باشد وگرنه بايد به دعا كردن براي كسي كه غيبتش شده، اكتفا نمود.
گناهي بدتر از غيبت
يكي از مصائب امت، اين است كه گاهي مشاهده ميشود، شخصي غيبت برادر مسلمانش را ميكند، اما نه بدينخاطر كه وي، فلان عيبب يا نقص را داشته يا فلان گناه را مرتكب شده است؛ بلكه تنها به خاطر وجود يك سري عادات و آداب و رسوم در فرد يا بدين علت كه از فلان كار يا عادت وي خوشش نيامده، به غيبت از وي ميپردازد.
به عنوان مثال گاه اتفاق ميافتد كه فردي، برادر مسلمانش را به همراه چند نفر ديگر براي صرف غذا به خانهاش دعوت ميكند. شخصي ديگر كه انتظار داشته، او نيز جزو دعوتشدگان باشد، به خرده گرفتن از ميزبان و غيبت از وي ميپردازد.
بدون ترديد چنين رويكردي، برخاسته از جهل و ناداني فرد نسبت به مسايل ديني است. به كدامين دليل ميزبان هر بار كه ميهماني ميدهد، حتماً بايد اين آقا را نيز دعوت نمايد؟!
تنها عاملي كه فرد را به اين توقع و عمل نادرست وا ميدارد، خواستههاي نفساني است؛ دلايل فراواني، بر حرمت اين كار دلالت دارد.
با كمال تأسف چه بسا يك شخص، با آنكه عملي نيكو و مورد تحسين شرع مقدس انجام ميدهد، بسياري به غيبت از وي ميپردازند. به عنوان مثال گاهي يك فرد ثروتمند، از روي تواضع و فروتني، لباسهاي معمولي ميپوشد؛ اما افراد جاهل با مشاهدهي اين فرد، او را مسخره ميكنند و به اين و آن ميگويند: اين بخيل را بنگريد! نگاه كنيد كه خويشتن را از زيباييهاي دنيوي محروم كرده است! به او نگاه كنيد كه با اين كار خود، دين ما را از بين برده و مردم را از دين بيزار كرده است!
جاي بسي تعجب است! مگر اين افراد نشنيدهاند كه رسول گرامي اسلام(ص)فرموده است: «هر آنكس كه جهت تواضع، براي (رضاي) خداوند و با وجود استطاعت، از پوشيدن لباسها(ي فاخر و آنچناني) صرف نظر كند، خداوند، در روز قيامت او را در انظار تمام خلايق فرا ميخواند تا هر آنچه از لباسهاي فاخر كه براي اهل ايمان درنظر گرفته شده، (به سليقهي) خود انتخاب كند و بپوشد».در حقيقت ما بايد چنين شخصي را كه به خاطر خدا، تواضع و فروتني در پيش گرفته و از اخلاق نيكو برخوردار است، براي رضاي خداوند متعال دوست داشته باشيم.
همچنين بايد با مشاهدهي چنين فردي، قبل از هر چيز به دليل كاري كه كرده، توجه كنيم و آنگاه به تفكر و تدبر در مورد فعل او بپردازيم. واقعاً آيا براي ما حلال است كه اين سخنان زشت را دربارهاش بگوييم؟
آيا براي ما جايز است كه در مورد او بگوييم: «او، دين ما را از بين برده و سيماي زشتي از دين نشان داده است؟!
خداوند سبحان همين فرد را در روز قيامت و در انظار خلايق خويش فرا ميخواند و به او حق انتخاب ميدهد تا از بهترين لباسهاي بهشتي، بپوشد.
اي غيبتكنندگان! آيا هيچ فكر كردهايد كه حال خودتان در روز قيامت چگونه خواهد بود؟! شما غيبت مؤمني را كرده و گوشت او را خوردهايد. (لذا در آن روز) پشيمان، وحشتزده و بدهكار خواهيد بود و بايد با بخشيدن نيكيهاي خويش به كسي كه غيبتش را كردهايد، دَین خود را ادا كنيد.
غيبت كردن با غير زبان
در مباحث گذشته اصل را بر اين گذاشته بوديم كه غيبت به وسيلهي زبان صورت ميگيرد، اما بايد بدانيم كه غيبت كردن با ساير اعضاي بدن نيز امكانپذير است.
خداوند متعال ميفرمايد:
«واي به حال هر كه عيبجو و طعنهزن باشد». (همزه:1)
همچنين عايشه رضي الله عنها ميگويد: (باري) اداي كسي را درآوردم و (با انجام حركات مخصوصي از وي غيبت نمودم). آن حضرت(ص)فرمود: «دوست ندارم حتي در قبال ثروت زياد، با درآوردن اداي كسي غيبتش را بكنم».( ابوداود (4080) و غيره. علامه آلباني در «غاية المرام» (428) اين حديث را صحيح دانسته است).
امام نووي رحمهالله ميگويد: «… ساير كارها همچون راه رفتن مثل يك فرد خاص كه به منظور در آوردن ادايش و يا غيبت كردن انجام پذيرد، غيبت و بلكه بدتر از غيبت ميباشد؛ زيرا با اين كار ويژگي يك شخص به وضوح به نمايش گذاشته ميشود و اين امر، براي كسي كه غيبتش شده، بسيار ناگوار است». («الزواجد»، ابن حجر هيثمي، (2/17) ).
اينك بايد آنان كه با درآوردن اداي ديگران در نوع راه رفتن و خوردن و شيوهي سخن گفتن، آنها را به مسخره ميگيرند، تقواي الهي پيشه سازند و از خدا بترسند.
مصيبت ناگوارتر و تلختري كه امروزه مرسوم شده، اين است كه فيلمهايي كمدي و طنز ساخته ميشود و بازيگر براي خنداندن و شاد كردن مردم، اداي افراد خاصي را در ميآورد؛ اين افراد با ساختن چنين فيلمهايي و بازي كردن در آنها، به پيامد ناگوار و سرانجام خطرناك آن نميانديشند. بيترديد اينگونه فيلمها بر نسل اسلامي تأثير ميگذارد و سبب ميشود افرادي نالايق در جامعه رشد يابند كه كارشان، مسخره كردن اين و آن و گفتن سخنان بيهوده باشد و به معضلات و نيازهاي امت (اسلامي)، هيچ توجهي نكنند.
جاي بسي تأسف است كه اينگونه فيلمها در مراكزي چون سينما به نمايش گذاشته ميشود و يا به وسيلهي دستگاههايي چون تلويزيون، ويدئو و كامپيوتر در حد وسيعي نشر و پخش ميگردد. خداوند ما را به راه راست رهنمود گردد.
جهاد عليه غيبت، جزو بهترين جهادهاست
بسياري از افراد با شنيدن اين عبارت، تعجب ميكنند و با ديدهي انكار بدان مينگرند؛ اما تعجب آنان پس از آن، برطرف خواهد شد كه در اين كلام نبوي(ص)بينديشند كه فرموده است: «مجاهد كسي است كه براي اطاعت از (فرامين) خداوند، با نفس خويش جهاد (و مبارزه) كند».( مسند احمد و «الصحيحة» (549) ).
همچنين رسول اكرم(ص)فرموده است: «بهترين جهاد، آن است كه با نفس و هواهاي (نفساني) خويش براي (رضاي) خداوند عزوجل جهاد (و مبارزه) كني».(«الحلية» ديلمي و «الصحيحة» 1496 )
بدينترتيب بازداشتن ديگران از غيبت، جهاد و بلكه بهترين جهادها بشمار ميآيد.
همانا جهاد با دشمنان خدا، تنها در زمانهاي محدودي از عمر انسان، ميسر ميباشد؛ اما بيترديد جهاد عليه نفس همواره وجود دارد و پايان ناپذير است.
علاوه بر اين تنها زماني جهاد يك مسلمان عليه دشمنان الهي مورد قبول درگاه خداوند قرار خواهد گرفت كه شخص مجاهد، خواهشهاي نفساني از قبيل اثبات شجاعت و دلاوري خويش (يا بهرهمندي از غنيمت جنگي) را از دل بيرون كند و مخلصانه و بدور از ريا به جنگ دشمنان اسلام بپردازد.
وظيفهي هر مسلماني است كه با نفس خويش مجاهده كند و از غيبت كردن بپرهيزد. همچنين بايد كاملاً مطيع دستورات اسلامي باشد و دولت اسلام را بر قلب خويش حاكم كند؛ بدان اميد كه روزي حكومت اسلامي، سراسر گيتي را فرا بگيرد و اين، همان روزي است كه خداوند، بدان نويد داده و فرموده است:
«در آن روز، مؤمنان، شاد ميشوند؛ (آري؛) از ياري خدا (خوشحال ميگردند) خداوند، هر آنكس را كه بخواهد، ياري ميدهد و او، بس چيره و بسيار مهربان است». (روم: 4،5)
- برای نویسنده این مطلب naseh_azizi تشکر کننده ها: 2
- Noha (يکشنبه ارديبهشت ماه 7, 1392 2:51 am), Ramin (يکشنبه ارديبهشت ماه 7, 1392 2:51 am)
-
naseh_azizi
- کاربر ویژه
-
- پست ها : 448
- تاريخ عضويت: جمعه اسفند ماه 25, 1390 12:30 am
- تشکر کرده: 1360 بار
- تشکر شده: 921 بار
- امتياز: 7680
توسط naseh_azizi » سه شنبه خرداد ماه 2, 1391 11:34 pm
و اما ادامه موضوع:
توبه كردن از غیبت
برادر و خواهر مسلمان! بدان كه توبه كردن از غيبت واجب است. پس درنگ مكن و هر چه سريعتر به سوي خداي خود باز گرد و از گناه غيبت توبه نما؛ همان خداي آمرزندهاي كه هيچكس، جز او، آمرزندهي گناهان نيست.
شروط لازم براي توبه كردن از غيبت، عبارتند از:
1ـ اينكه غيبت كننده، بكلي دست از غيبت بكشد.
2ـ از كردهي خويش پشيمان شود.
3ـ تصميم بگيرد كه ديگر هيچگاه غيبت نكند.
4ـ از برادر مسلماني كه غيبت او را كرده، حلاليت بطلبد و از وي بخواهد كه برايش از خداوند طلب آمرزش كند.
البته اگر ترس آن داشت كه اين كار او، موجب فتنه و فساد ميگردد، از اين كار صرفنظر كند و تنها براي وي دعا نمايد.
علامه ابن كثير رحمهالله، در تفسير سورهي حجرات ميگويد: «برخي گفتهاند: لازم نيست از شخصي كه غيبت او شده، حلاليت طلبيد؛ زيرا ممكن است در اين صورت، زمينهي آزردگي خاطر وي ايجاد شود».
در شرح سخن نووي مبني بر شرايط، علما نتيجه گرفتهاند كه اگر گناه انجام شده، غيبت از كسي باشد، بايستي غيبتكننده از آن شخص حلاليت بطلبد. علامه آلباني در اين مورد ميگويد: در صورتي بايد از آن شخص حلاليت طلبيد كه اين كار، فتنه يا مفسدهاي به دنبال نداشته باشد وگرنه بايد به دعا كردن براي كسي كه غيبتش شده، اكتفا نمود.
گناهي بدتر از غيبت
يكي از مصائب امت، اين است كه گاهي مشاهده ميشود، شخصي غيبت برادر مسلمانش را ميكند، اما نه بدينخاطر كه وي، فلان عيبب يا نقص را داشته يا فلان گناه را مرتكب شده است؛ بلكه تنها به خاطر وجود يك سري عادات و آداب و رسوم در فرد يا بدين علت كه از فلان كار يا عادت وي خوشش نيامده، به غيبت از وي ميپردازد.
به عنوان مثال گاه اتفاق ميافتد كه فردي، برادر مسلمانش را به همراه چند نفر ديگر براي صرف غذا به خانهاش دعوت ميكند. شخصي ديگر كه انتظار داشته، او نيز جزو دعوتشدگان باشد، به خرده گرفتن از ميزبان و غيبت از وي ميپردازد.
بدون ترديد چنين رويكردي، برخاسته از جهل و ناداني فرد نسبت به مسايل ديني است. به كدامين دليل ميزبان هر بار كه ميهماني ميدهد، حتماً بايد اين آقا را نيز دعوت نمايد؟!
تنها عاملي كه فرد را به اين توقع و عمل نادرست وا ميدارد، خواستههاي نفساني است؛ دلايل فراواني، بر حرمت اين كار دلالت دارد.
با كمال تأسف چه بسا يك شخص، با آنكه عملي نيكو و مورد تحسين شرع مقدس انجام ميدهد، بسياري به غيبت از وي ميپردازند. به عنوان مثال گاهي يك فرد ثروتمند، از روي تواضع و فروتني، لباسهاي معمولي ميپوشد؛ اما افراد جاهل با مشاهدهي اين فرد، او را مسخره ميكنند و به اين و آن ميگويند: اين بخيل را بنگريد! نگاه كنيد كه خويشتن را از زيباييهاي دنيوي محروم كرده است! به او نگاه كنيد كه با اين كار خود، دين ما را از بين برده و مردم را از دين بيزار كرده است!
جاي بسي تعجب است! مگر اين افراد نشنيدهاند كه رسول گرامي اسلام(ص)فرموده است: «هر آنكس كه جهت تواضع، براي (رضاي) خداوند و با وجود استطاعت، از پوشيدن لباسها(ي فاخر و آنچناني) صرف نظر كند، خداوند، در روز قيامت او را در انظار تمام خلايق فرا ميخواند تا هر آنچه از لباسهاي فاخر كه براي اهل ايمان درنظر گرفته شده، (به سليقهي) خود انتخاب كند و بپوشد».در حقيقت ما بايد چنين شخصي را كه به خاطر خدا، تواضع و فروتني در پيش گرفته و از اخلاق نيكو برخوردار است، براي رضاي خداوند متعال دوست داشته باشيم.
همچنين بايد با مشاهدهي چنين فردي، قبل از هر چيز به دليل كاري كه كرده، توجه كنيم و آنگاه به تفكر و تدبر در مورد فعل او بپردازيم. واقعاً آيا براي ما حلال است كه اين سخنان زشت را دربارهاش بگوييم؟
آيا براي ما جايز است كه در مورد او بگوييم: «او، دين ما را از بين برده و سيماي زشتي از دين نشان داده است؟!
خداوند سبحان همين فرد را در روز قيامت و در انظار خلايق خويش فرا ميخواند و به او حق انتخاب ميدهد تا از بهترين لباسهاي بهشتي، بپوشد.
اي غيبتكنندگان! آيا هيچ فكر كردهايد كه حال خودتان در روز قيامت چگونه خواهد بود؟! شما غيبت مؤمني را كرده و گوشت او را خوردهايد. (لذا در آن روز) پشيمان، وحشتزده و بدهكار خواهيد بود و بايد با بخشيدن نيكيهاي خويش به كسي كه غيبتش را كردهايد، دَین خود را ادا كنيد.
غيبت كردن با غير زبان
در مباحث گذشته اصل را بر اين گذاشته بوديم كه غيبت به وسيلهي زبان صورت ميگيرد، اما بايد بدانيم كه غيبت كردن با ساير اعضاي بدن نيز امكانپذير است.
خداوند متعال ميفرمايد:
«واي به حال هر كه عيبجو و طعنهزن باشد». (همزه:1)
همچنين عايشه رضي الله عنها ميگويد: (باري) اداي كسي را درآوردم و (با انجام حركات مخصوصي از وي غيبت نمودم). آن حضرت(ص)فرمود: «دوست ندارم حتي در قبال ثروت زياد، با درآوردن اداي كسي غيبتش را بكنم».( ابوداود (4080) و غيره. علامه آلباني در «غاية المرام» (428) اين حديث را صحيح دانسته است).
امام نووي رحمهالله ميگويد: «… ساير كارها همچون راه رفتن مثل يك فرد خاص كه به منظور در آوردن ادايش و يا غيبت كردن انجام پذيرد، غيبت و بلكه بدتر از غيبت ميباشد؛ زيرا با اين كار ويژگي يك شخص به وضوح به نمايش گذاشته ميشود و اين امر، براي كسي كه غيبتش شده، بسيار ناگوار است». («الزواجد»، ابن حجر هيثمي، (2/17) ).
اينك بايد آنان كه با درآوردن اداي ديگران در نوع راه رفتن و خوردن و شيوهي سخن گفتن، آنها را به مسخره ميگيرند، تقواي الهي پيشه سازند و از خدا بترسند.
مصيبت ناگوارتر و تلختري كه امروزه مرسوم شده، اين است كه فيلمهايي كمدي و طنز ساخته ميشود و بازيگر براي خنداندن و شاد كردن مردم، اداي افراد خاصي را در ميآورد؛ اين افراد با ساختن چنين فيلمهايي و بازي كردن در آنها، به پيامد ناگوار و سرانجام خطرناك آن نميانديشند. بيترديد اينگونه فيلمها بر نسل اسلامي تأثير ميگذارد و سبب ميشود افرادي نالايق در جامعه رشد يابند كه كارشان، مسخره كردن اين و آن و گفتن سخنان بيهوده باشد و به معضلات و نيازهاي امت (اسلامي)، هيچ توجهي نكنند.
جاي بسي تأسف است كه اينگونه فيلمها در مراكزي چون سينما به نمايش گذاشته ميشود و يا به وسيلهي دستگاههايي چون تلويزيون، ويدئو و كامپيوتر در حد وسيعي نشر و پخش ميگردد. خداوند ما را به راه راست رهنمود گردد.
جهاد عليه غيبت، جزو بهترين جهادهاست
بسياري از افراد با شنيدن اين عبارت، تعجب ميكنند و با ديدهي انكار بدان مينگرند؛ اما تعجب آنان پس از آن، برطرف خواهد شد كه در اين كلام نبوي(ص)بينديشند كه فرموده است: «مجاهد كسي است كه براي اطاعت از (فرامين) خداوند، با نفس خويش جهاد (و مبارزه) كند».( مسند احمد و «الصحيحة» (549) ).
همچنين رسول اكرم(ص)فرموده است: «بهترين جهاد، آن است كه با نفس و هواهاي (نفساني) خويش براي (رضاي) خداوند عزوجل جهاد (و مبارزه) كني».(«الحلية» ديلمي و «الصحيحة» 1496 )
بدينترتيب بازداشتن ديگران از غيبت، جهاد و بلكه بهترين جهادها بشمار ميآيد.
همانا جهاد با دشمنان خدا، تنها در زمانهاي محدودي از عمر انسان، ميسر ميباشد؛ اما بيترديد جهاد عليه نفس همواره وجود دارد و پايان ناپذير است.
علاوه بر اين تنها زماني جهاد يك مسلمان عليه دشمنان الهي مورد قبول درگاه خداوند قرار خواهد گرفت كه شخص مجاهد، خواهشهاي نفساني از قبيل اثبات شجاعت و دلاوري خويش (يا بهرهمندي از غنيمت جنگي) را از دل بيرون كند و مخلصانه و بدور از ريا به جنگ دشمنان اسلام بپردازد.
وظيفهي هر مسلماني است كه با نفس خويش مجاهده كند و از غيبت كردن بپرهيزد. همچنين بايد كاملاً مطيع دستورات اسلامي باشد و دولت اسلام را بر قلب خويش حاكم كند؛ بدان اميد كه روزي حكومت اسلامي، سراسر گيتي را فرا بگيرد و اين، همان روزي است كه خداوند، بدان نويد داده و فرموده است:
«در آن روز، مؤمنان، شاد ميشوند؛ (آري؛) از ياري خدا (خوشحال ميگردند) خداوند، هر آنكس را كه بخواهد، ياري ميدهد و او، بس چيره و بسيار مهربان است». (روم: 4،5)
- برای نویسنده این مطلب naseh_azizi تشکر کننده ها:
- Noha (يکشنبه ارديبهشت ماه 7, 1392 2:51 am)
-
naseh_azizi
- کاربر ویژه
-
- پست ها : 448
- تاريخ عضويت: جمعه اسفند ماه 25, 1390 12:30 am
- تشکر کرده: 1360 بار
- تشکر شده: 921 بار
- امتياز: 7680
توسط naseh_azizi » چهارشنبه خرداد ماه 10, 1391 6:55 pm
با سلام خدمت دوستان و عذرخواهی مجدد بابت غیبت های مکرر این جانب
دوستان موضوع غیبت تقریباً به پایان رسید اما یه سوال باقی می مونه:
چقدر سعی کردیم خودمون رو از این گناه خطرناک دور نگه داریم؟؟
و شما چه راه هایی رو برای دوری از این گناه مدنظر دارید؟؟
لطفاً گناه بعدی مورد نظرتون رو عنوان کنید تا در موردش با هم بحرفیم؟؟
-
naseh_azizi
- کاربر ویژه
-
- پست ها : 448
- تاريخ عضويت: جمعه اسفند ماه 25, 1390 12:30 am
- تشکر کرده: 1360 بار
- تشکر شده: 921 بار
- امتياز: 7680
بازگشت به متفرقه
کاربران حاضر در اين انجمن: بدون كاربران آنلاين و 2 مهمان