بسم الله العظیم
سلام الله علیکم
ممنون از لطفتون کاک ناصح؛
به نظر من بیشتر باید روی رفتار ها حساسیت نشان دادو حدود ها رو کم اهمیت جلوه نداد.
دستور قرآن :
وَقَضَىٰ رَبُّكَ أَلَّا تَعْبُدُوا إِلَّا إِيَّاهُ وَبِالْوَالِدَيْنِ إِحْسَانًا ۚإِمَّا يَبْلُغَنَّ عِندَكَ الْكِبَرَ أَحَدُهُمَا
أَوْ كِلَاهُمَا فَلَا تَقُل لَّهُمَا أُفٍّ وَلَا تَنْهَرْهُمَا وَقُل لَّهُمَا قَوْلًا كَرِيمًا ﴿٢٣﴾
نگفتن اف یعنی بی ادبی کردن و .....به طریق اَولی؛ نادرست است.
نباید ما از کوتاهی های کوچکمون بگذریم!
مثلا رفتار اشتباهی که در مقابل پدر و یا مادر و .....مرتکب میشیم باید حتما خودمون رو تنبیه کنیم. جوری که دیگه اون اشتباه رو
تکرار نکنیم!
از اونا معذرت بخواهیم و ...حتی به جاش کارهای خوب انجام بدیم و دلشون رو به دست بیاریم.
در مورد رفتار های دیگه هم به همین ترتیب....
من فکر می کنم اگر بیشتر بر رفتارهامون دقت داشته باشیم،و ساده از کنارشون نگذریم می تونیم
جایگاه اصلی اصول رو حفظ کنیم.
برادران و خواهران گرامی ؛لطفا شما هم راهنمایی کنید و راه حل ارائه بدید..
جنة الفردوس مأوایتان