با وجودی که تعبیر «پیامبر اسلام» تعبیری کاملا غلط و نادرست است اما متاسفانه شاهدیم که بی دقتی ما دامنهاش چندان وسیع است که بسیاری از نویسندگان ما از آن در عناوین کتابهایشان استفاده کردهاند.
البته می پذیریم که وقتی یک مسلمان ایرانی، کلمه پیامبر اسلام را به کار می برد قصد انکار آن طرف یعنی بعد الهی این رسالت را ندارد. اما این امر بر حسب یک عادت است نه آن که بر اساس این تعبیر به جنبه الهی بودن دین میرسد
به علاوه طی سالها شاهد بوده و هستیم که در بیشتر متنهایی که در صدا و سیما خوانده شده یا در مطبوعات درج میشود همیشه از این ترکیب نادرست استفاده میشود. در حالی که قدسیت کلمه رسول خدا (ص) بسیار روشن و واضح و نادرستی تعبیر پیامبر اسلام با اندکی تأمل قابل درک است.
با یک مطالعه حتی بعضا سطحی آثار اسلامی، درخواهید یافت که آن چه همیشه و همیشه میان مسلمانان و در متون مقدس از قرآن و حدیث و غیره به کار رفته تعبیر «رسول الله» است نه رسول الاسلام که هیچ سابقهای ندارد. حتی امروز هم در فرهنگ مسلمانان غیر فارسی زبان، به خصوص در زبان عربی، کسی تعبیر رسول الاسلام را به کار نمیبرد. احتمال دارد که این تعبیر نادرست در آثار مارکسیستهای عرب یا لائیکهای ضد دین به کار برود و به وضوح یک خواننده عرب با دیدن تعبیر رسول الاسلام می فهمد که نویسنده اعتقادی به نبوت ندارد.
اما در زبان فارسی به طور اعم یعنی توسط مسلمان و غیر مسلمان بکار رفته و این هم ناشی از بی دقتی ما در انتخاب ترکیبهای وارداتی یا ترجمه معادل های انگلیسی به فارسی است.
آنچه در این باره باید توجه داشته باشیم این است که وقتی ما کلمه «رسول» را به کار می بریم مقصودمان فرستاده و نماینده است. در این فرستاده مهم آن است که از طرف چه کسی آمده است نه آن که چه چیزی را آورده است
پس سعی کنیم این ترکیب نادرست را به کار نبریم.