جمعه، 10 فروردين ماه، 1403

روهینگیاها، شرمنده ایم…

نویسنده: رئوف آذری ///

فعالیت اخیر اختیارم صلح است و مهربانی!

امروز اما؛

شرم دارم از نوبل، نهرو ، گاندی و مادر_ترزا

چرا که صلح به یغما رفت و استقلال به سراب رسید و مهربانی به دام افتاد!



امروز نمی دانم آنان شایستگانی که جایزه صلح_نوبل گرفته اند چگونه می توانند در آن جایزه بنگرند و به خود ببالند وقتی می بینند که خانم سوچی و بسیاری دیگر نیز همسنگ شان است؟!

امروز نمی دانم روح استقلال طلب و آزادی خواه اولین نخست وزیر هندوستان جناب نهرو در چه حالی است وقتی می بیند جایزه بنیادش در تاقچه افتخارات خانم سوچی برق می زند؟!

امروز نمی دانم ناپلئون_بناپارت چه حس و حالی دارد وقتی نشان فرمانده (لژیون دنور) را بر شانه خانم سوچی می بیند؟!

امروز نمی دانم روح ساخاروف و اندیشه اتحادیه_اروپا، در کدامین آسمان ابری در حال سقوط است، وقتی اندیشه_دگم هم کیشان خانم_سوچی را می بینند و اندیشه_درحصار دموکراسی تباران سرزمین دموکراسی خانم سوچی را؟!

امروز نمی دانم حال و وضع مادر_ترزا، دوک_الینگتون، آریتا_فرانکلین، آلین_گرینسپن و سایر دریافت کنندگان بالاترین جایزه مدنی ایالت متحده آمریکا که با دستان رییس جمهورهای وقت آن سامان متبرک شده است، چگونه است و از چه زاویه ای به خود و جایزه شان می نگرند وقتی به یاد می آورند که روزی خانم_سوچی نیز همان جایزه را به پاس فعالیت مدنی اش دریافت کرده بود؟!

امروز نمی دانم مردمان سوئد و اولاف_پالمه، چگونه خود را در آیینه وجدان تاریخ می نگرند وقتی در دستان خانم_سوچی، جایزه ترقی_خواهانه و بشردوستانه خود را از دور نظاره می کنند؟!

و سیمون_بولیوار را نمی دانم که امروز چگونه اوضاع نابسامان دو اقلیم ونزوئلا و میانمار خانم_سوچی را رصد می کند و خود را قضاوت می نماید؟!

و نمی دانم آن طبیعت دوستان و نهنگ پرستان اروپایی و آمریکایی چگونه خود را مقابل آیینه وجدان خواهند نگریست وقتی به پای نجات نهنگی همت شان قطار می شد و اما در مقابل ترور_انسانیت در میانمار و گوشه گوشه این جهان، سکوت اختیار کرده اند؟!

و اما رسانه ها و کارگردانان رسانه ها و نیز سازمان های ملی و بین المللی حقوق بشری و … را نمی دانم چگونه به قضاوت خود خواهند پرداخت و چه خواهند نگاشت وقتی ماکت وجود خود را در قبال آن جنایات بشری در میانمار مرور می کنند؟!

و نمی دانم امروز خود را چگونه ببخشم وقتی که روزی برای دریافت آن همه نشان و جایزه و مدال، مهربانی به خرج دادم و بانویی را تحسین کردم که نمی دانستم عاقبتش چه خواهد شد؟!

افسوس که روزگار گذشته نه به خواست من و نه دستور بزرگان، بازگشتنی نیست و باید قبول کرد گاهی همه ما راهی رفته داشته ایم که نمی بایست برویم…

عزمی نابجا کرده ایم که نباید می کردیم و تحسینی نابجا داشته ایم که امروز افسوسش نصیب می بریم…

امروز اما می دانم که در جغرافیای کار و فعالیت اخیراختیارم، چه نابسامان نامهربانی می بارد و چه وحشتناک صلح _ترور_ می شود!

و همین ما را بس که با چالشی دیگر و جانی دیگر، عزم در چالش صلح _ و _ مهربانی نهیم تا شاید دیگر ارواح و نگاه شایستگان، صلح _و_ مهربانی را قلب نبینند و افسوس نخورند…



ارسال شده در مورخه : دوشنبه، 27 شهريور ماه، 1396 توسط اسامه قادری  پرینت

مرتبط باموضوع :

 میانه روی و اعتدال شاخص وزین تعالیم اسلامی 2  [ پنجشنبه، 8 اسفند ماه، 1392 ] 4046 مشاهده
 صحف ابراهیم و موسی  [ چهارشنبه، 14 فروردين ماه، 1392 ] 6695 مشاهده
 ‏ملاک قرآنی  [ چهارشنبه، 6 ارديبهشت ماه، 1391 ] 11389 مشاهده
 ایرانیان چگونه اسلام آوردند؟  [ يكشنبه، 26 فروردين ماه، 1397 ] 2674 مشاهده
 عبادت و هدف از آن  [ دوشنبه، 17 مهر ماه، 1396 ] 3917 مشاهده
امتیاز دهی به مطلب
انتخاب ها

 فایل پی دی اف فایل پی دی اف

 گرفتن پرينت از اين مطلب گرفتن پرينت از اين مطلب

 ارسال به دوستان ارسال به دوستان

 گزارش این پست به مدیر سایت گزارش این پست به مدیر سایت

اشتراک گذاري مطلب
صفحات پيشنهادي
لينکدوني
پیامک

ســامـانه پیام کوتاه پینوس



ارسال خبر ، مقاله ، گزارش و ...



شماره همراه خود را برای عضویت در خبرنامه پیامکی وارد کنید